Շարունակիր շողալ
Անցնում էի փողոցով ու պարապությունից կողքերս նայում. ամբողջ փողոցի երկայնքով այգիներ էին… ու առաջին բանը, որ աչքիս զարնեց, այգու ցանկապատներն էին՝ հին ու ժանգոտված, ու դրանց վրա ձգվող մոշի թփերը՝ չորացած ու փշոտ…
Ոչ մի գրավիչ բան, ոչ մի հաճելի միջավայր… Գուցե այդպես էլ անցնեի՝ մտքիս ու հուշերիս մեջ թողնելով այդ անշուք տեսարանը, բայց հանդգնեցի ու ներս նայեցի...
Ցանկապատից այն կողմ ծաղիկներ էին… ու երբ սկսեցի նայել ծաղիկներին, ակամայից անհետացան թե ցանկապատի ժանգը, թե մոշենու փշերը…
Գեղեցկությունն ավելի զորեղ էր...
ուրախացա. չէ՞ որ այդ ծաղիկների գեղեցկությունն ավելին էր, ավելի գեղեցիկ ու ավելի դրական, ավելի հուսադրող ու ավելի կենսատու, քան ժանգոտած ցանկապատը… ոչինչ, որ փողոցները կեղտոտ էին, ցանկապատները՝ ժանգոտված… կարևորը՝ կան ծաղիկներ, ովքեր անկախ ամեն ինչից սիրում են ժպտալ, ովքեր մեր շրջապատը գեղեցկացնում են, լցնում բարությամբ ու դրական հույզերով…
